Oorsprong van het verhaal: gesprek, ziel in beweging

Hanne, mooie en integer vrouw,  loopt verloren en waait aan bij Aruna.
Wat doe je als je vrouw zowel naar een man als naar een vrouw verlangt?
Eens was ze zo gelukkig met haar vrouw, Lena… die kinderen wou. Niet met Hanne, ze wil een man, een vader.
Lena huwt met Jan, Hanne is de stille getuige.
Hanne woont bij hen in. Ze hebben het goed samen. Onuitgesproken, dat kan niet anders, blijven Hanne en Lena ze passioneel verliefd, hij weet het wel ….
Ze hebben het goed samen, met hun drie, en roepen een kunstenaarscollectief in het leven. Volle, inspirerende jaren.
Er komen drie kinderen. Lena krijgt het innerlijk niet verenigd. Stilaan neemt ze afstand van Hanne als geliefde.

Aruna is geraakt door hun verhaal

Zo veel liefde blijft verborgen.
Geweten liefde, krijgt geen plek.
Het huwelijk blijft niet duren. Waar eens zo veel liefde was, verdragen man en vrouw elkaar niet meer.
Hanne en Lena blijven samenwonen.
Hanne is als een tweede moeder…en is hun moeder niet. Haar seksualiteit leeft verstild verder.

De kinderen weten van hun liefde… al mag ze niet uitgesproken worden… Lena ontkent hun liefde.
Als weten wordt  ontkent, komen er innerlijke spanning, dat heeft Aruna zo vaak gezien. En wat is het moeilijk om in onze maatschappij dit taboe te doorbreken.
Er zijn geen wettelijke kaders voor een ménage à trois.

Aruna stelt voor een opstelling te doen.
Hanne en Lena…Jan…de drie kinderen.
De geest van hun liefde krijgt zo bestaansrecht, al kan ze maatschappelijk niet bestaan en heeft dit hen mede daardoor zo verdeeld.
Het is ontroerend mooi, en droef.
En toch, door de liefde van deze drie mensen en hun kinderen te erkennen komt er stilaan vrede in Hannes hart, ze doolt niet meer. Zo kan haar eigen levensweg zich verder ontplooien.