IK ZIE HET HARTJE KLOPPEN

In de opleiding droomgids waarin ze ook conceptiedynamieken verkennen,  brengt een cursist een bijzonder droom in.

Ik zit met mijn geliefde op mijn grote sofa in mijn living. We kijken beiden naar de grote ruiker pioenrozen die in een glazen vaas op mijn salontafeltje staat. Het zijn grote rozen die helemaal in bloei staan. Enkele bloemen beginnen haast te verwelken. Er vallen enkele lichtroze blaadjes af. Ze liggen op de salontafel en beginnen te trillen door een windje. We kijken er beiden naar.

Ik neem 1 blaadje vast en leg het op mijn hand. Het krijgt de vorm van een kleine vagina (in 3D). Ik verplaats het blaadje in beide handen. Mijn handen veranderen van jong naar oud en omgekeerd.

Ik geef het bloemblaadje ook aan Fie, in zijn handen verandert het in een klein visje. Ik zie zijn gelaat ook veranderen in verschillende leeftijden, op sommige momenten lijkt hij op een oude indiaan.

We leggen onze handen samen, er onstaat een doorschijnende bol tussen onze handen, in de bol ontwikkelt er zich een celdeling, er ontstaat een klein bloemkooltje, ik zie ook kleine bloedvaatjes in de bol. Het is wonderbaarlijk, dit overschrijdt het aardse …

Mijn geliefde zegt: “Ik zie het hartje kloppen”. We zijn allebei in extase. Wat een wonder.

Plots verdwijnt de bol, we zijn zo geschrokken en verdrietig, we beginnen allebei te huilen en nemen elkaar vast. Een groot gemis en verdriet overvalt mij.

De droom is zo puur en intens dat Aruna aarzelt om hem aan te raken.
De droomster is verwonderd, zij en haar nieuwe geliefde hebben zijn van middelbare leeftijd en hebben helemaal geen kinderwens. Daar rust geen verdriet op. Zij heeft trouwens al kinderen uit een vorig huwelijk.

Aruna wikt behoedzaam haar woorden, wil de schoonheid van de droom niet beschadigen: “De droom toont de potentie van jullie liefde: samen nieuw leven geven, mannelijke en vrouwelijke energie verbinden, het hartje klopt… In het diepe huilen schuilt de aardse vergankelijkheid, het steeds weer uit de eenheid vallen. In de droom zijn jullie leeftijdloos jong en oud gaan in elkaar over, in het beeld van de oude indiaan brengt hij jullie in een ander dimensie.”

De vrouw beaamt het.

Ze vraagt haar de droom nog eens te vertellen en een zeven minuten gedicht te schrijven. Zeven minuten omdat je zo het risico minimaliseert dat de ratio het overneemt van de beleving van de droom.

Omringd door warmte en liefde gaat de poort open.
Eenheid en verlangen, alles overstijgende intensiteit
Het hartje klopt.
Vreugde

Wat zouden ze graag samen cursus geven aan geliefden.