IJSKOUD

Een vrouw neemt deel aan de dag ‘Dromen over de doden’ .
Ze brengt een droom in over haar overleden man. Ze heeft geen beelden van de droom, wel een intense ervaring.

Mijn man ligt naakt op mij, ijskoud, stijf en dood.

Ze huivert als ze het vertelt, doch in de droom bracht het rust.
Ze kijkt verbitterd, hij is al zeven jaar dood. Ze kan het niet aanvaarden. Ze hadden nog zoveel dromen samen.
Aruna oppert: “In de droom kan je voelen dat hij echt dood is. IJskoud is hij. Het is tijd om zijn sterven en daarin ook je eigen leven aan te nemen.”
Nu kan ze huilen, en in het huilen smelt haar kwaadheid om zijn sterven.

Maanden later komt de vrouw opnieuw voor een gesprek. Wat aarzelend komt ze binnen en gaat stil zitten en zwijgt.
Aruna wacht even, komt haar dan tegemoet met de vraag:
“Wat wil je zo graag vertellen, maar durf je niet?”
Aruna merkt dat vrouw ontspant, ze heeft dus de juiste vraag gesteld. Een week na de dag ‘dromen over de doden’ heeft ze een intense ervaring gehad. Ze bloost, Aruna knikt bemoedigend. En dan komt het verhaal er in één golf uit.
Ze lag te slapen en ineens kwam er een overweldigende liefde over haar heen. Ze sliep niet meer, was ook niet wakker. Het leek of ze in een tussendimensie was waarin die liefde haar lijf gebruikte om haar lief te hebben. Ze voelde hoe golven van liefde over haar heen kwamen en haar lijf in beweging brachten, een liefde die via haar handen haar borsten streelde, haar gezicht masseerde, haar vagina beroerde… Ze kreeg een orgasme waarin ze helemaal één werd met die liefde. Het is het meest prachtige orgasme dat ze ooit gehad heeft. En dan stelt ze de kwetsbare vraag: “Kan het dat het mijn man was die nog één keer is teruggekomen?”
Aruna antwoordt: “Het is denkbaar. Of het ook zo is, kan alleen jij weten.” De vrouw zegt: “Ik weet het niet. Ik had gehoopt dat jij zou zeggen: ‘Je overleden man is op bezoek geweest’.”
“Is er iets in het gebeuren waaruit je kan opmaken dat hij het is?”
Ze schudt verdrietig het hoofd.
Aruna kijkt haar liefdevol aan: “Je hebt in elk geval een uitzonderlijke ervaring gehad, je bent beroert door een grote liefde die je tot een kosmisch orgasme bracht. En dit na het toelaten van een droom waarin je overleden man ijskoud op jou ligt. Zo zijn die twee ervaringen met elkaar verbonden.”
De vrouw lacht nu: “Hij was nooit zo’n geweldige minnaar, maar we hadden het goed samen.”
Aruna vraagt: “En heb je het ook goed met jezelf?”
“Ja, dat begint echt te komen. Mijn dagen krijgen weer kleur. Dat orgasme heeft me terug tot leven gebracht.”

Wanneer de vrouw vertrokken is, schiet Aruna de barokke tekst van een lied binnen. Ze zingen het in haar koor, een choral van Bach: …Jesulein der wunderschöne brautgam mein in steter lieve wallen…  Jezus, mijn wonderschone bruidegom in vaste liefde golven..
Teksten die ze nu niet meer zouden schrijven, maar die raken aan de goddelijke liefde die deze vrouw fysiek ervaren heeft.

Aruna brengt de ontmoeting met deze vrouw in bij haar mentor.
Hij vertelt haar: “ Volgens mij is dat wat grote mystici zo schoon beschrijven…wat het juist is, is nooit echt onderzocht. Dit is veel te groot en te mysterieus. Maar telkens in hun geschriften beschrijven ze een mystieke liefde die erg op aardse seksuele energieën lijken. Theresia van Avila, of van Lisieux, maar ook Johannes van het Kruis…en welk geslacht de mystici ook hadden, het ging steeds over een goddelijke liefde. Zo zie je maar dat je niet altijd een groot Mysticus moet zijn om een goddelijke liefde te kunnen ervaren…”

Samen reflecteren ze nog hoe opvallend  het is dat haar leven plots meer kleur krijgt… als je de dood echt helemaal durft vast te pakken.
Ze komen dit vaak tegen in hun werk.