Oorsprong van het verhaal: gesprek, opleiding droomgids

Een vrouw die als kind enorm geterroriseerd werd door haar ouders en daardoor iets schichtigs en teruggetrokken heeft, komt al een tijd op gesprek bij Aruna.
De vrouw voelt zich in haar dromen al een hele tijd bespied. Het maakt haar ook overdag erg onrustig en nog meer ingehouden. De dromen zijn ongrijpbaar, er is enkel de zekerheid dat ze gevolgd en in het oog gehouden wordt.

Aruna laat haar behoedzaam contact maken met de vage aanwezigheid.
Die voelt bedreigend aan, maar ook niet echt, hij wekt ook haar nieuwsgierigheid.
Door er zachtjes, telkens opnieuw naartoe te gaan , verschijnt na een aantal gesprekken een paar gele ogen.

En dan droomt ze:
Ik wandel door de velden. Gele ogen van een wolf kijken naar me vanuit de rand van het bos. Ik ben bang en versnel mijn pas, maar ben geen meester meer van mijn lichaam. De wolf roept me, zonder klank, toch kan ik hem horen. Ik wil naar huis hollen, maar kan niet aan zijn roep weerstaan. Ik begin onwillekeurig te springen, een soort stuiptrekkingen, en loop plots op handen en voeten. Hij springt op mij, ik ben doodsbang, ik voel zijn tanden in mijn nek, de wolfsklauwen dringen diep in mijn huid. Opeens hollen we samen door het bos, het is heerlijk, ik ben onvermoeibaar, heb een oneindige energie, voel me één met het bos en de wereld. Dan zijn we samen aan de rand van het bos, luieren en kijken, verscholen onder een struik uit over de velden.

Na deze droom verdwijnt deze vrouw niet meer in haar teruggetrokkenheid, zich terughouden betekent voortaan zich verbinden met de kracht van de wolf. Waar ze vroeger in haar kracht gebroken werd, kan ze nu gesteund door de wolf haar eigen energie neerzetten in de wereld en ervaart voor het eerst dat ze gerespecteerd wordt  door haar omgeving.

Aruna vraagt haar of ze de droom mag inbrengen in de opleiding Droomgids.
De vraag maakt de jonge vrouw zichtbaar blij.
Aruna bedankt haar voor haar droom.
Hij is een sterk voorbeeld van hoe je via dromen energetisch contact kan krijgen met dieren, hoe de psychische werkelijkheid even reëel is als de fysische. In wezen zijn die twee werelden één, in het betreden van de droomwereld kunnen we dat nog aan den lijve ervaren.

Al te vaak willen mensen dromen interpreteren, maar dan verlies je de droom.
In het beleven van de droom kan je de eenheid ervaren, een enorme verrijking van je leven.

Als de jonge vrouw vertrokken is, kijkt Aruna nog lang over het water, naar de plek waar ze een vos een vis zag vangen.
Zij zwom op nog geen twee meter bij hem vandaan, een tijdloos moment keken ze elkaar in de ogen.