DE OOIEVAAR

oorsprong van het verhaal: relatiedag

Met zes koppels zijn ze, vier mannen, acht vrouwen.

Een vrouw vertelt dat ze zo graag een kindje wil. Negenendertig is ze nu.
Haar moeder overstelpte haar met zwaarbeladen verhalen over de mannen in haar leven. Als kind heeft ze daar erg onder geleden.
Het heeft haar relatieleven sterk beïnvloed, ze is lang bewust alleen gebleven. Tot ze haar man leerde kennen, toen ging haar hart open.
Haar man is vijftig, heeft al een dochter uit een eerder huwelijk. Voor hem hoeft het nog een kind niet meer.
De vrouw brengt een droom in.

Ik ben in een mij onbekende kamer, toch voelt het als thuis.
Ik wieg mijn zoontje in mijn armen, hij huilt. Na een tijdje leg ik hem in zijn bedje. Ik neem een speeltje om hem te sussen. Hoewel het een babybedje is, ga ik bij hem liggen en merk dat het bed groter en groter wordt. Zo kan ik helemaal bij mijn zoontje zijn, hij is nu rustig. Plots staat er een kamerhoge totem, roestbruin hout, met een opening die wit en rood omrand is. De totem zingt en vertelt verhalen.

De droom maakt haar heel blij, en roept haar tranen: “Ook mijn moeder raadt me af om kinderen te krijgen: je komt er toch alleen mee staan en dat is zwaar.”

Eén van de deelnemende vrouwen gaat spontaan als steun achter haar zitten. De andere vrouwen volgen, samen vormen ze nu een halve cirkel rond haar.
Een man gaat staan en zingt het lied ‘van de totem’, twee andere mannen komen bij hem staan en zingen mee.
De man van de droomster kijkt aanvankelijk stug voor zich uit. Aruna vraagt hem of hij aan zijn vrouw haar droom wil vertellen.
De stugheid gaat over in weigering… en dan toch…

“Je bent in een jouw onbekende kamer die toch als thuis voelt. Je wiegt een huilend kindje, legt hem in zijn bedje en probeert hem te sussen. Je gaat bij hem liggen, het bed wordt groter. De baby wordt rustig. Er is een zingende totem die verhalen vertelt.”
Hij krijgt een krop in de keel.
De totemmannen zingen.
De vrouwen gaan nu allemaal staan. Zijn vrouw doet een stap naar voor, haar man spreidt zijn armen, zij laat zich omhelzen.

Ongelooflijk maar waar: buiten zwemt een ooievaar, komt aan land en wandelt rond de vijver.
Aruna heeft doorheen de jaren al vaak ooievaars zien overvliegen, maar nog nooit één zwemmend of op wandel rond de vijver.
Ontroering vult de ruimte.

Het deelnemende koppel vrouwen vat nu moed om hun thema in te brengen. Ook zij willen elk graag een kindje, samen zwanger zijn, van hetzelfde donorzaad.
Onzeker en vrank kijken ze de kring rond: de aanvraagprocedure in het fertiliteitscentrum is al gestart.
“Waar zijn jullie bang voor?”
Voor het oordeel van de mensen, voor hun eigen innerlijke oordeel over het bewust een kind zonder vader op de wereld zetten.
En toch… het hele proces van zwanger worden, kindje dragen, baren, zogen… het roept en is mogelijk in deze tijd.
Aruna vraagt hen om een representant voor hun vader op te stellen. Vaders zijn belangrijk.
Ze ademen het beeld van hun vader in.
Representanten voor hun moeders komen erbij staan.
Ze geeft de twee vrouwen tijd om ook dit beeld van vader en moeder in te ademen.
Eén van hen heeft het moeilijk, er was zoveel ruzie tussen haar ouders. De representanten voor haar beide ouders, betuigen hun spijt voor de vele ruzies, en beklemtonen: “Onze ruzies sluiten de liefde niet uit.”
Aruna geef de vrouw tijd om door de ruzies van haar ouders heen te buigen en de liefde tussen hen toe te laten.
Dan vraagt Aruna een man als representant voor een zaaddonor.
Hij zegt: “Ik ben de schenker van het zaad. Niet de vader van jullie kind.”
De vrouwen danken hem voor het geschenk.
De totemman gaat achter hem staan: ik vertegenwoordig de voorvaderen van deze schenker.
De twee vrouwen buigen voor deze man en zijn voorvaders.
Een gewijde stilte vult de ruimte.

De ooievaar is hoog in een boom gevlogen en kijkt roerloos uit over het water.

De volgende dag hoort Aruna hem klepperen op zijn nest, er is een vrouwtje in de buurt.
Wat had ze zelf graag een kindje gebaard. Ze voelt haar moemoe dicht bij zich en ze heeft vrede met het gemis … is blij voor deze twee vrouwen…